Ekki skrítið að börn og fullorðnir elski þessi dýr.

Draumur hverrar lifandi mannveru.

Dansandi dalmatíuhundur

Athugasemdir

[Ólafur fannberg, 15.3.2007 kl. 08:21]

sammála

[Kristberg Snjólfsson, 15.3.2007 kl. 08:27]

Ég er að fá hund er að spá í að skrá hana í danstíma hjá Heiðari

[Georg Eiður Arnarson, 15.3.2007 kl. 09:32]

Þú ættir að sjá þegar kisan mín opnar útidirahurðina til að komast inn.

[Sigfús Sigurþórsson., 15.3.2007 kl. 13:15]

Já manni þykir svo æði margt ótrúlegt varðandi getu dýranna, og svo heldur maður að svona dýr eins er á þessu myndbandi sé bara til í Sirkus.

Já Kristberg, ég einmitt tók eftir því um daginn, til hamingju. Ég hef átt 3 hunda um ævina, einn átti ég í ca. 8 ár, annan í 2 ár og þrðja (þrðju) í 9 ár. þetta eru yndislegar skeppnur og Georg það eru sko kisurnar líka, ég hefi verið svo hepppin að geta á einar 3 kisur og þetta eru líka dásamleg dýr sem lítið þarf að hafa fyrir ef um heimilisketti er að ræða.

[Svava frá Strandbergi , 15.3.2007 kl. 14:41]

Ég hef átt þrjá hunda líka um æfina. Einn var af Fox terrier kyni, það var tík sem hét Nikký. Eitt sinn lenti hún undir bíl með aðra framlöppina og meiddist illa. Bróðir minn sem þá var að læra læknisfræði bjó um sárið eftir öllum kúnstarinnar reglum og skipti á umbúðum annan hvern dag. Nikký var illa hölt vegna meiðslanna og allir á heimilinu voru því sérstaklega góðir við hana. Hún var ekki einu sinni skömmuð  þó hún velti  niður blómapottum eða migi óvart í stofuteppið. Eftir að hún var orðin alheil af sárum sínum og hin sprækasta gleymdi hún samt ekki þessarri reynslu sinni og varð skyndilega draghölt ef hún slysaðist til þess að gera eitthvað slæmt af sér.

[Sigfús Sigurþórsson., 15.3.2007 kl. 15:07]

hehehehe, skondið.

[halkatla, 15.3.2007 kl. 23:47]

awww, rosalega sætt